Zastraszanie w szkole: jak chronić dziecko przed zastraszaniem

Wszystko to dotyczy zastraszania w szkole - zastraszania, zastraszania i zastraszania. Słowo jest nowe, zjawisko jest stare. Według danych ONZ z 2006 r. Jeden na dziesięciu uczniów na świecie jest narażony na przemoc w szkole, a liczba ta rośnie z każdym rokiem. W mediach coraz częściej pojawiają się przerażające nagłówki: „nastolatki opublikowały w sieci wideo z bijącym kolegą z klasy”, „dziewczyna popełniła samobójstwo z powodu zastraszania w szkole”.

Problem zastraszania jest nowoczesny, bardzo towarzyski. Nie możesz przymknąć na to oka, ponieważ okrucieństwo wobec dzieci czasami przekracza wszelkie dopuszczalne granice.

Ten artykuł jest przeznaczony dla rodziców, dzieci, nauczycieli, dla tych, którzy mieli do czynienia z zastraszaniem i zastraszaniem w szkole oraz dla tych, którzy chcą chronić swoje dziecko przed tym przerażającym zjawiskiem naszych czasów.

Czym jest zastraszanie

Trawl (jarg. Bullying - angielski bullying) - agresywne prześladowanie jednego z członków kolektywu (zwłaszcza kolektywu uczniów i studentów, ale także kolegów) ze strony innego, ale także często grupy osób, niekoniecznie jednej formalnej lub uznanej przez innych kolektyw.Nękanie jest organizowane przez jednego (przywódcę), czasem ze wspólnikami, a większość pozostaje świadkami. W przypadku zastraszania ofiara nie jest w stanie obronić się przed atakami, dlatego zastraszanie różni się od konfliktu, w którym siły stron są w przybliżeniu równe. Molestowanie może mieć zarówno formę fizyczną, jak i psychiczną. Pojawia się we wszystkich grupach wiekowych i społecznych. W trudnych przypadkach może mieć pewne cechy przestępczości grupowej.

Pojęcie „zastraszanie” pojawiło się w XX wieku. Jednak stosunkowo niedawno zyskało ono na znaczeniu dzięki autorowi książki „Bullying at School”, norweskiemu profesorowi psychologii Danowi Olveusowi.

Profesor przeprowadził pierwsze badanie wśród uczniów w Norwegii i Szwecji na temat zastraszania w szkole. Okazało się, że 15% dzieci regularnie boryka się z sytuacją zastraszania, 9% respondentów to ofiary, 7% to agresorzy, a 2% występuje w jednej i drugiej roli.

Ale dane z nowoczesnego badania przeprowadzonego w USA w 2016 r .: 13% uczniów było ofiarami zastraszania werbalnego, 12% stało się przedmiotem plotek, 5% było przedmiotem przemocy fizycznej, a 5% zostało wykluczonych z komunikacji.

Krótko mówiąc, zastraszanie to zastraszanie, zastraszanie, zastraszanie - to agresja niektórych dzieci na inne, gdy występuje nierówność władzy, a ofiara pokazuje, jak bardzo ją boli.

Rodzaje zastraszania

• fizyczne - bezpośrednie działania fizyczne w stosunku do ofiary (wstrząsy, kopnięcia, bicie, molestowanie seksualne);
• werbalne - groźby, zniewagi, wyśmiewanie, upokorzenie;
• społeczno-psychologiczne - zastraszanie mające na celu wykluczenie społeczne lub izolację (plotki, plotki, lekceważenie, bojkot, manipulacja);
• ekonomiczny - wymuszenie lub bezpośredni wybór pieniędzy, rzeczy, ubrań;
• cybernękanie (z angielskiego - cyberbulling) lub internetowe - dokuczanie w Internecie za pośrednictwem sieci społecznościowych, poczty elektronicznej. Polega na rozpowszechnianiu plotek i fałszywych informacji, włamywaniu się na osobiste strony, wysyłaniu negatywnych wiadomości i komentarzy. Jest to najmłodszy i najniebezpieczniejszy rodzaj zastraszania, ponieważ bardzo trudno jest się przed nim obronić i znaleźć źródła, z których pochodzi zagrożenie. Istniało nawet coś takiego jak walka z bykami - zmyślny popełniany z powodu przynęty w Internecie. Najsłynniejszy przypadek miał miejsce w USA w 2006 r. Matka wraz ze swoją trzynastoletnią córką nękała drobnego znajomego w sieci społecznościowej MySpace pod fałszywym profilem. Dziewczyna nie mogła znieść znęcania się i popełniła samobójstwo.

Kto jest zaangażowany w zastraszanie?

W sytuacji zastraszania zwykle bierze udział ofiara, agresor i obserwatorzy, tj. zastraszanie uczestników.

Ofiara

Może być absolutnie dowolny powód do zastraszania. Najczęściej dzieci stają się ofiarami:

• z niepełnosprawnością fizyczną lub cechami rozwojowymi (pogorszenie słuchu lub wzroku, porażenie mózgowe itp.). Cierpi na choroby, które oddzielają ich od zespołu;
• niepewny, wycofany, ze zwiększonym lękiem i niską samooceną;
• z cechami wyglądu (piegi, pełnia / cienkość itp.);
• z niską inteligencją i problemami z nauką, przegrani;
• „Ulubione” nauczycieli i vice versa wyrzutków.
• znakomici studenci;
• dzieci słabe fizycznie;
• dzieci, które są nadmiernie chronione przez rodziców;
• trampki;
• dzieci nauczycieli;
• brak nowoczesnych nowości elektronicznych lub posiadanie najdroższej z nich, niedostępnej dla innych dzieci;
• cudowne dzieci;
• dzieci z nietrywialnym, innym niż standardowy światopoglądem („białe wrony”);
• dzieci słabo wyposażonych (biednych) rodziców;
• przedstawiciele mniejszości narodowych;
• przedstawiciele mniejszości seksualnych.

Tym, co łączy wszystkie ofiary, jest niezdolność do przeciwstawienia się sprawcy, ochrony się i walki.

Agresor

Potencjalnym spekulantem jest osoba:

• z niską samooceną, którą stara się podnieść z powodu upokorzenia innych;
• dążenie do bycia w centrum uwagi za wszelką cenę;
• agresywny, okrutny, skłonny do dominacji i manipulacji;
• częściej z problemami w relacjach rodzinnych i rodzic-dziecko.

Agresorami mogą być dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, a także z rodzin o wysokiej sytuacji finansowej.

Obserwatorzy

To największa kategoria szkolnych prześladowców. Obserwatorzy to osoby, które znajdują się w sytuacji zastraszania. Tutaj z reguły są trzy scenariusze.

1. Albo obserwator broni ofiary, sam jest atakowany i ryzykuje, że zostanie nową ofiarą (pamiętaj chłopca z filmu „Strach na wróble”, który bronił Leny Bessoltseva).
2. Albo obserwator zajmuje pozycję pasywną, nie ingerując w żaden sposób w konflikt.
3. Trzecia opcja polega na tym, że obserwator aktywnie zachęca agresora i po pewnym czasie dołącza do niego.

Niestety w sytuacji zastraszania nie ma sensu zajmować wolnej pozycji. Nawet jeśli zaatakowany zostanie tylko jeden kolega z klasy, a twoje dziecko „nie będzie się tym przejmować”, obserwatorzy otrzymują nie mniej, ale czasem więcej obrażeń.

W psychologii istnieje nawet termin „trauma obserwatora”. Często dziecko nie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z doświadczeniem monitorowania trwającej przemocy.

Znęcanie się powoduje uszkodzenie zdrowia psychicznego nie tylko ofiary, ale także dzieci, które są w pozycji cichych świadków.

Wpływ prześladowania na jego uczestników i konsekwencje

Teraz prześledźmy wpływ zastraszania w szkole na każdego z jego uczestników.

Co dostaje agresor w sytuacji zastraszania? Znów poczucie własnego „chłodu”, bezkarności, „wszechmocy”. W przyszłości prowadzi to do jeszcze większego rozwoju destrukcyjnego, tj. cechy niszczące osobowość, odbiegające od normy zachowania, aw rezultacie rejestracja w Komisji ds. Nieletnich i problemy z policją.

Co dostają obserwatorzy zastraszania? Wstyd i wina za to, że nie pomogły ofierze, okazały słabość.

I oczywiście najcięższą traumę psychiczną zadaje ofierze zastraszania. Nawet po wielu latach, jako dorośli, ofiary pamiętają wszystkie bolesne doświadczenia związane z zastraszaniem.

Psychologowie zauważają, że zastraszanie w szkole jest porównywalne pod względem dotkliwości konsekwencji dla psychiki z przemocą domową.

1. Ofiara zastraszania zaczyna przejawiać zaburzenia psychosomatyczne: częste bóle głowy, problemy ze snem i apetytem, ​​choroby przewlekłe mogą się nasilić.
2. Plus, zaburzenia depresyjne, zwiększony niepokój, objawy neurotyczne.
3. A najpoważniejsze reakcje na zastraszanie to próby samobójcze lub oszustwo, gdy dziecko nie może dłużej tolerować ośmieszenia i zastraszania i postanawia pomścić przestępców materiałami wybuchowymi lub zimną stalą.

Jak rozpoznać zastraszanie i jak to jest niebezpieczne

Jeśli dziecko stało się ofiarą, ale nie mówi o tym bezpośrednio, możesz zgadywać o znęcaniu się przez inne objawy fizyczne i psychiczne.

• Bezwzględny ból brzucha i klatki piersiowej;
• Niechęć do pójścia do szkoły i słabe wyniki w nauce;
• Nerwowy tik, moczenie;
• Smutny wygląd, niepokój, niepokój;
• Zaburzenia snu, koszmary;
• Przedłużony stan stłumiony;
• Częste przeziębienia i inne choroby;
• Skłonność do samotności, niechęć do komunikowania się;
• Problemy z apetytem;
• Nadmierna zgodność i ostrożność;
• Opony szybko i nie mogą się skoncentrować;
• Zamyka się w sobie, staje się drażliwy, często powtarza „mnie nie rozumiesz!” ...;
• Często mówi o innych dzieciach, boi się wyrażać własne opinie;
• Siniaki, podarte ubrania i teczka, „zagubione” rzeczy są powszechne;
• Dziecko unika tłumu, gier grupowych, kół;
• Dziecko nie ma przyjaciół;
• Podczas przerw dziecko próbuje pozostać blisko dorosłych;
• Boję się wejść na tablicę;
• Brak chęci pójścia do szkoły lub zajęć pozalekcyjnych;
• Nie odwiedza przyjaciół;
• Ciągle szukając wymówek, by nie chodzić do szkoły i często chorował;
• Dziecko chodzi do szkoły różnymi drogami;
• Kieszonkowe pieniądze często znikają;
• Wracając ze szkoły w depresji;
• Nigdy nie wspomina o żadnym z jego kolegów z klasy;
• Ona bardzo mało mówi o swoim szkolnym życiu;
• Nie wie, do kogo zadzwonić, aby uczyć się lekcji, a nawet nie chce do nikogo dzwonić;
• Samotny: nikt nie zaprasza go na urodziny, i nie chce do niego dzwonić.

Co zrobić z dzieckiem będącym ofiarą zastraszania

Teraz chcę apelować do dzieci:

1. Jeśli jesteś zastraszany w szkole, wzywając, psując ubrania i rzeczy, koniecznie powiedz o tym dorosłemu: rodzicom, nauczycielowi, starszemu towarzyszowi. Pamiętaj: proszenie o pomoc nie jest słabością, ale decyzją osoby dorosłej w niebezpieczeństwie.
2. Nie bój się, że „będzie gorzej”, jeśli powiesz komuś o tym, co się dzieje. Będzie gorzej, jeśli zostaniesz sam ze swoim problemem. Zawsze znajdzie się ktoś silniejszy od twoich przestępców i będzie w stanie cię chronić.
3. Jeśli jesteś zastraszany w Internecie, pamiętaj o zapisaniu wszelkiej korespondencji, filmów, wiadomości głosowych, aby w przyszłości móc wykorzystać je jako dowód cyberprzemocy.
4. Jeśli obiekt prześladowania można naprawić, popraw go. Jeśli nie, nie uważaj się za winnego.

Jak NIE robić

• Agresywnie argumentuj lub odpowiadaj w ten sam sposób;
• Grozić byka;
• Udawać, że cię to nie obchodzi lub że jesteś zabawny,kiedy nie jest;
• Uciekaj, chowaj się, płacz, narzekaj.

Jak zrobić

• Wzruszaj spokojnie i uśmiechaj się;
• Zadaj pytanie przeciwne („Myślisz, że tak?”);
• Zgodzić się („Tak, mam niedociągnięcia, ja sam (a) wiem o nich”);
• Pozwól tak myśleć („To jest twoja opinia”).

Najważniejsze jest, aby zrozumieć, że słowa i czyny Bullera w żaden sposób nie zmieniają ofiary zastraszania, a obojętność na próby zastraszania powoduje, że Buller jest oszołomiony.

Wideo: Jak powstrzymać nękanie

Rodzice, których dzieci spotykają się z prześladowaniem w szkole

A teraz wskazówki dla rodziców, których dziecko jest nękane w szkole.

Pierwszym i najważniejszym punktem jest usunięcie winy z dziecka!

Wyjaśnij, że nie jest winny nękania. Dziecko nie jest wcale gorsze od innych, właśnie wpadło w trudną sytuację dla siebie, z której rodzice i nauczyciele pomogą mu znaleźć wyjście.

Następnie możesz normalnie rozmawiać o tym, co się stało z dzieckiem. Oto frazy, które pomogą Ci zacząć.

• «wierzę ci„. Pozwoli to dziecku zrozumieć, że razem poradzicie sobie z problemem.
• «Przepraszam, że ci się stało„. To sygnał, że podzielasz jego uczucia.
• «To nie twoja wina„. Pokaż dziecku, że w tej sytuacji nie jest sam, wielu jego rówieśników ma różne możliwości zastraszania i agresji.
• «Dobrze, że mi o tym powiedziałeś.„. Udowodnij, że dziecko postąpiło właściwie, kontaktując się z tobą.
• «Kocham cię i staram się, abyś nie był już w niebezpieczeństwie„. To zdanie pozwoli Ci poczuć ochronę i patrzeć w przyszłość.

Staraj się zawsze utrzymywać ufne relacje ze swoimi dziećmi, aby mogły poprosić o pomoc w przypadku przemocy w szkole na czas.

1. Poinformuj swoje dziecko, że jesteś po jego stronie. Wsparcie i zapewnienie: „Dobrze, że powiedziałeś mi wszystko! Wierzę ci. Nie możesz winić za to, co się stało. Pomogę Ci".
2. Pewnie porozmawiaj z nim o sytuacji. Wyjaśnij mu dalsze działania i linię postępowania.
3. Pomóż dziecku zyskać pewność siebie i odporność na ataki rówieśników.
4. Porozmawiaj z wychowawcą klasy, nauczycielami, rodzicami sprawcy dziecka.
5. Jeśli sytuacja jest poważna i nie można jej rozwiązać pokojowo, rozważ przeniesienie do innej szkoły lub klasy. Ponownie jest to skrajny przypadek, ponieważ to samo może się zdarzyć w nowym miejscu.
6. W sytuacji cyberprzemocy: jeśli znawca jest znany, blokuj wiadomości z jego adresu lub skontaktuj się z administracją witryny. Jeśli agresor pozostaje anonimowy - wydrukuj korespondencję, zrób zrzuty ekranu z filmami i zdjęciami i przejdź bezpośrednio do organów ścigania.

Zadaniem rodziców jest nie tylko ochrona i wsparcie dziecka, które ma do czynienia z prześladowaniem, ale także nauczenie go prawidłowej i zdrowej komunikacji z ludźmi wokół niego. W życiu codziennym bardzo trudno jest uniknąć zderzenia ze złem, okrucieństwem i agresją. Dziecko musi nauczyć się mówić „nie”, nie ulegać prowokacjom i manipulowaniu towarzyszami, wiedzieć, że czasem bardziej słuszne jest poświęcenie dorosłych swoim problemom niż samodzielne zrozumienie i mieć pewność, że krewni go nie zwolnią, ale pomogą i wspierają w trudnych czasach.

Nauczyciel-psycholog Olga Tkachuk powiedziała, jak rozpoznać problem w odpowiednim czasie i jak go poprawnie rozwiązać.

- Znęcanie się jest teraz bardzo modnym słowem. Często nazywa się je konfliktem, który ma miejsce w zespole dziecięcym, gdy ktoś obraził kogoś, nazywanego, uderzył. Ale nie każda kłótnia jest zastraszaniem.

Tak, zastraszanie zaczyna się od indywidualnych epizodów wykorzystywania psychicznego lub fizycznego. Ale to, czy pojedyncze lub nawet powtarzające się przypadki będą miały trwały, długofalowy i systematyczny charakter (i to właśnie odróżnia zastraszanie od konfliktu) zależy od tego, jak długo ofiara przetrwa i ukryje swoje uczucia oraz jak środowisko zareaguje na to.

Oznakami prześladowania są nierówność sił uczestników, agresja, celowa natura podżegaczy i ostra reakcja emocjonalna ofiary (osoba cierpi z powodu tego, co się dzieje).

W swojej pracy jako szkolny psycholog natknąłem się na pojedyncze epizody ataku na osobowość dziecka, ale ten temat zatrzymał się na samym początku, został podchwycony przez rodziców i / lub nauczycieli, administrację, psychologa i nie dostał się do zastraszania. Ważne jest tutaj, aby jasna zasada była najważniejsza w samej szkole: w naszym kraju przemoc i dokuczanie są niedopuszczalne i natychmiast zostają zatrzymane. Tę zasadę powinni przestrzegać wszyscy dorośli - od dyrektora po nauczycieli.

Apel do nauczyciela

Porozmawiaj z psychologami i nauczycielami. Można się z nimi skontaktować bezpośrednio w szkole lub w organizacji non-profit. Najważniejsze jest, aby przekazać, że jest to powszechny problem, który chciałbyś rozwiązać, a nie zgłaszać roszczenia.

Jeśli rozmowy nie pomogą, a szkoła nie będzie w stanie ochronić dziecka przed zastraszaniem, możesz złożyć pozew. Skorzystaj z Kodeksu wykroczeń administracyjnych Federacji Rosyjskiej.

W przypadku przemocy fizycznej konieczne jest:

• Przestań zabierać dziecko do instytucji edukacyjnej;
• Zbieraj dowody (świadectwa zdrowia, zepsute rzeczy, zrzuty ekranu korespondencji i tak dalej);
• Napisz oświadczenie do prokuratora;
• Osoby kontaktowe (lokalny Departament Edukacji, Rosobrnadzor, komisarz ds. Praw dziecka);
• Przyciągnij uwagę opinii publicznej.

Co zrobić dla nauczyciela

Problem znęcania się w szkole i w klasie to osobny duży temat. Oto tylko jeden przykład tego, co może zrobić nauczyciel.

Sytuacja: dwie dziewczynki ogłosiły bojkot trzeciej. Nauczycielka, po otrzymaniu zgody ofiary i jej rodziców, organizuje spotkanie z inicjatorami bojkotu i czterema innymi facetami, którzy zajęli neutralne stanowisko. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, jak się czuje dziewczynka, i prosi je, aby wymyśliły dwa lub trzy możliwe rozwiązania, aby zmniejszyć swoje cierpienie. Czując znaczenie swojej misji, dzieci aktywnie uczestniczą w „projekcie”. Raz w tygodniu wszyscy uczestnicy spotykają się i rozmawiają o swoich sukcesach. Po kilku takich spotkaniach sytuacja z reguły się wyczerpuje.

Niestety nie wszyscy rodzice znajdują wsparcie w szkole. Zatem prawie jedyną „opcją” jest dbałość o edukację rodzinną. Zmiana szkoły nie zawsze działa, ponieważ zastraszanie może się powtórzyć. Podczas edukacji rodzinnej będziesz miał dużo czasu, aby omówić z dzieckiem swoje traumatyczne doświadczenia.

Pomóż ofierze zastraszania

1. metoda. „Zbiór cnót”. Kiedy ktoś prowadzi agresywnie w stronę dziecka - fizycznie lub psychicznie, jego samoocena poważnie spada. Dlatego jednym ze sposobów pomocy dziecku jest sporządzenie listy jego dobrych cech, które wyróżnią go spośród tłumu.Następnym razem, gdy spotkasz przestępcę, pojawi się lista twoich pozytywnych cech w twojej głowie.

- Widzę więc obraz: przeciwko warunkowemu Wazeczkowi jest warunkowy Piechkin z pięściami, a Waseczkin z dumą przypomina: „Ach! Jestem świetnym facetem, dobrze znam Bacha! ”

- Nie takie prymitywne. Tyle, że jeśli dziecko zna swoje zasługi, nie odczuwa wewnętrznego niepokoju - nie mam na myśli nic, nie wiem jak ... I taka pewność siebie wpływa na jego zachowanie w sytuacjach konfliktowych.

2. metoda Przestrzegaj zasady nieprzenikalnej ściany. Mówimy dziecku: wyobraź sobie, że jesteś otoczony nieprzeniknioną ścianą. Tam za nią ktoś krzyczy, wydaje dźwięk - a ty go nie słyszysz. Możesz nawet założyć słuchawki na uszy i udawać, że słuchasz fajnej muzyki.

- Tak, ale nasz Petechkin, jak wyciągnąć te słuchawki, a nawet je podrzeć ...

„Nie odważyłaby się zrobić tego z poczuciem godności (ale już wiesz, jaka lista cnót jest w tobie). To jednak naprawdę rada nie dla wszystkich, ale dla tych, którzy mają dobrą wytrzymałość.

3. metoda. „Problemy sprawcy”. Zasugeruj dziecku: wyobraź sobie, że wszystko, co mówi przestępca, nie dotyczy ciebie, ale jego osobistego problemu z prześladowaniem. Ponieważ osoba z rozkazem w głowie raczej nie zachowuje się w ten sposób. I dziecko zaczyna widzieć i oceniać sytuację inaczej, a nawet jego ciało zaczyna emitować inne zapachy! W końcu, jeśli spojrzysz na psychofizjologię, gdy człowiek się napina, pachnie potem. Jeśli jest stale w napięciu, zapach z nim jest stale. Wiesz: jeśli dana osoba boi się psa, czuje to. To samo dotyczy świata ludzi. Na poziomie praw przyrody wszyscy jesteśmy jednym.

4. metoda. „Technika gruboskórnego słonia”. Uczymy się autohipnozy: „Jestem słoniem, jestem pachydermem i wszystko, co jest dla mnie obraźliwe, odbija się jak piłka”. Nie odkładaj słuchawki na zniewagę. Im bardziej ofiara jest zdenerwowana, tym ciekawszy jest tyran.

Piąta metoda. Naucz swoje dzieci parować rzuty. Na przykład przestępca w szkole mówi do kolegi z klasy: „jesteś straszny”, a ona odpowiedziała: „i jesteś taki słodki”. Przestępca wobec niej: „jesteś głupcem”, a to - dla niej: „wiesz lepiej, jesteś mądry” ...

Znaczenie tych metod - gruboskórne, parowanie - ma zapobiegać przedostawaniu się słów przestępcy na twoje terytorium. Gdy tylko będzie to dozwolone, zaczniesz wierzyć w to, co zostało powiedziane, a także staniesz się mimowolnym graczem zastraszającym.

Szósta metoda. Graj w gry planszowe, gry zespołowe z dziećmi. Aby proces gry był ważny dla dzieci, a nie szansa na wygraną.

7. metoda. Pozwól dziecku się urzeczywistnić, trenuj swoją silną stronę. Na przykład kręgi, w których będzie się domagał, gdzie będzie wzrastać samoocena.

Notatka dla rodziców: jak przestać nękać

Z własnego doświadczenia

„Uczniowie liceum zaatakowali mojego syna”

Regina Conversation, matka trojga dzieci, opowiedziała historię, gdy ona sama musiała wstawiać się za swoim synem.

- Na czacie szkoły rodzicielskiej w sieci społecznościowej dowiedziałem się, że mój chłopiec (był w 8 klasie) został pobity przez 10 klas. Starsi postanowili ukarać młodszych za zbyt głośny hałas. Wyciągnęliśmy pasek, uderzyliśmy chłopca. Okazało się, że to mój syn.

Klasa powiedziała mi: sami się przekonają. W jaki sposób?! Klasa 10 i 8 nie mogą zrozumieć siebie - mają różne zainteresowania, parametry fizyczne. Dlatego zaplanowano spotkanie, w którym wzięło udział całe grono uczniów szkół średnich, nauczycieli obu klas oraz przedstawiciele komitetu rodzicielskiego dziesiątej klasy, którzy ... przybyli, by walczyć z ósmymi klasami! Próbowali winić facetów: prawie się pobili. Z tego po raz kolejny wywnioskowałem, że problem zachowań dzieci jest problemem zachowań rodziców.

Potem powiedziałem, że napiszę oświadczenie - natychmiast do prokuratury - o moralnej i fizycznej przemocy. I co zostanie powiedziane na temat nauczyciela, który przyznaje się do takiego zachowania w klasie. I o rodzicach, którzy zachęcają takie zachowanie swoich dzieci. Rozmowa natychmiast zmieniła się.Oznacza to, że gdy tylko jąkamy się po prawnej stronie zastraszania (a zastraszanie na Zachodzie jest terminem prawnym obejmującym karę), pytanie zostaje rozstrzygnięte. Rodzice zaczęli szukać opcji - jak wchodzić w interakcje, jak zaprzyjaźnić się z dziećmi ...

Co zrobić, jeśli Twoje dziecko jest bulterą

Najczęściej dzieci, które padają ofiarą przemocy domowej, a także przeżywają traumatyczne chwile w przeszłości, stają się napastnikami. Jeśli ojciec uderzy i upokorzy chłopca w domu, z dużym prawdopodobieństwem następnego dnia spróbuje odzyskać siły u słabszych kolegów z klasy. Takie dziecko niewątpliwie potrzebuje pomocy specjalistów, ale najważniejsze jest przeanalizowanie tego, co dzieje się w twoim domu.

Są jednak chwile, kiedy buller ma wysoką samoocenę, w połączeniu ze zmniejszoną empatią i jest w pełni świadomy swoich działań. Takie dziecko potrzebuje ścisłych granic i zrozumiałych konsekwencji swoich działań. Porozmawiaj z nim o tym. Opowiedz nam o swoim doświadczeniu jako ofiary lub agresora.

Zwróć uwagę na otoczenie dziecka: czy jest ono poddawane przemocy ze strony starszych przyjaciół (czasem wystarczają stałe uwagi sarkastyczne).

Na koniec udaj się do psychologa rodzinnego na konsultację, aby dowiedzieć się, co dzieje się razem. Często jest to niemożliwe samodzielnie.

Jak zachowywać się wobec dziecka, w którego oczach ktoś jest ciągle obrażany

To zależy od zasobów, siły tego dziecka. Najbardziej ryzykownym i odważnym sposobem jest obrona się, stwierdzenie, że jest to nie do przyjęcia. Nie ma takiego zasobu - aby powiedzieć dorosłemu o tym, co się dzieje (jego rodzicowi, nauczycielowi, psychologowi).

Dlaczego dzieci często boją się mówić o tym dorosłym?

Jest kilka powodów. Może to być nieformalne lub zerwane zaufanie między rodzicami a dzieckiem, a także niechęć dziecka do „zranienia” rodziców swoimi problemami oraz własne negatywne doświadczenia, które po prostu paraliżują (strach, wstyd, wina).

Nawet w naszym społeczeństwie istnieje taki mit, że proszenie o pomoc jest słabością. Musisz poradzić sobie ze wszystkim sam, poprosić o pomoc - upokorzenie.

Często same dzieci, które są zastraszane, podzielają tę zasadę. „Mamo, nie idź, sam sobie z tym poradzę”, „będą się ze mnie śmiać, jeśli narzekam na kogoś”. Być może mieli już negatywne doświadczenia, gdy im zaufali, a dorośli „zepsuli wszystko” - na przykład stracili wartość, nie wzięli pod uwagę doświadczeń nastolatka lub pomachali.

Zaufanie to bardzo delikatna rzecz. Ważne jest, aby w bezpośrednim otoczeniu dziecka znajdowała się co najmniej jedna osoba dorosła, której ufa.

Zapobieganie nękaniu w szkole

Ze względu na wiek dziecko nie może uchronić się przed zastraszaniem. To jest praca dorosłych. Istnieją jednak podstawowe rzeczy, które dorośli powinni mu wyjaśnić w celu zapobiegania znęcaniu się w środowisku szkolnym.

• Mówienie o przypadkach znęcania się nad dorosłymi, którym ufasz, jest słuszne, to nie jest pisk.
• Konieczne jest wzmocnienie poczucia własnej wartości i zachowania pewności siebie. Bądź wytrwały i silny (przynajmniej na zewnątrz).
• Nie można liczyć na zemstę za pomocą jeszcze większego okrucieństwa. Doprowadzi to do nowych problemów. Lepiej jest szukać przyjaciół wśród rówieśników i używać najsilniejszej broni przeciwko agresji - humoru.
• Konieczne jest unikanie sytuacji, w których zastraszanie jest możliwe i odrzucanie ofert uczestnictwa w nim.
• Jeśli jesteś świadkiem przemocy, musisz natychmiast przyprowadzić jednego z dorosłych lub poradzić ofierze, aby poszła po pomoc do rodzica lub nauczyciela, któremu ufa.

Każde zjawisko lepiej zapobiegać niż eliminować jego konsekwencje, a zastraszanie w szkole nie jest wyjątkiem. Zapobieganie przemocy w szkole jest właściwym podejściem dorosłych do tych problemów.

Drodzy nauczyciele! Nie masz prawa nie wiedzieć, co dzieje się z twoimi podopiecznymi, i przymknąć oko na agresywne „wybryki” nastolatków. Wszelkie informacje o przejawach przemocy należy sprawdzić i wziąć pod uwagę. Ponadto należy zwrócić uwagę na tworzenie grup w klasie i identyfikację „zbuntowanych” i „białych wron”.Przeglądaj także osobiste strony swoich uczniów w sieciach społecznościowych, zwracaj uwagę na posty i komentarze. Nikt nie zachęca cię do naruszenia wewnętrznej przestrzeni i wejścia w prywatność swoich podopiecznych. Ale musisz ostrzegać, zapobiegać przemocy i agresji oraz chronić słabych. Organizuj zajęcia dla zjednoczenia zespołu dzieci, wspólne wędrówki, wycieczki, wycieczki. Zaangażuj psychologa szkolnego i pedagoga społecznego w zapobieganie zastraszaniu, współpracuj z rodzinami - nie pozostań obojętny!

Drodzy Rodzice! Powiedz swoim dzieciom o zjawisku znęcania się i jak się przed nim uchronić. Wyjaśnij, że mówienie dorosłemu o twoim problemie nie jest słabością, ale mądrą decyzją.

Chłopaki! Po prostu zaczynasz żyć, a we współczesnym życiu możesz spotkać nie tylko dobro, ale także wiele zła, okrutnego, złego. Naucz się być silniejszym od zła, powiedz „nie”, gdy jesteś zmuszony zrobić coś złego, odeprzeć przestępcę, nie tracąc własnej godności. Znajdź interesujących przyjaciół, komunikuj się z tymi, którzy będą cię szanować i cenić.

I w końcu

Teraz wiesz wszystko lub prawie wszystko o zastraszaniu w szkole. Tak, współczesny świat jest naprawdę okrutny i niebezpieczny. A główne niebezpieczeństwo leży w nas samych. Dlatego nie możesz zamknąć oczu na to, co się dzieje. Przy najmniejszym znaku zastraszania - włącz alarm, poszukaj sposobów, aby pomóc i rozwiązać sytuację.

Jeśli w szkole spotkasz się z zastraszaniem, musisz poprosić o pomoc. Każdego dnia, pod jarzmem strachu i upokorzenia, pogarsza twój stan umysłu, odbiera siłę i podważa podstawowe zaufanie do ludzi. Masz moc, aby to zatrzymać. Możesz. Jeśli czujesz się źle - nie toleruj.

Podsumowując - film o tym, jak ważne jest, aby pomóc dziecku, które padło ofiarą zastraszania, chronić na czas, a nie spóźnić się ...

Czytamy również: Dziecko szykanowane w szkole: 6 sposobów na pogorszenie sytuacji

Wideo społecznościowe. Spróbuj nie płakać ...

Wideo: na lewą stronę. Zastraszanie w szkołach. Przetrwaj i przeżyj po zastraszaniu

Złamanie nosa, plucie w twarz, zdobycie jednego z całą firmą to nie kryminał, ale realia zwykłych szkół. Bohaterami piątego numeru projektu „Inside Out” są Alexander i Irina. Podczas studiów napotkali poważne prześladowania ze strony kolegów z klasy. Byli w stanie przejść przez prawdziwe piekło, ale zapomnieć - nie działali.

Prawdziwe historie zastraszania w szkole i radzenia sobie z tym

Stworzyliśmy małą ankietę i byliśmy zaskoczeni, jak powszechne jest nękanie. Przeczytaj historie uczniów - być może jedno z nich pomoże ci przestać nękać!

Asya:

Nawiedzony zza dużego czoła! Wyjściem jest zmiana postrzegania piękna, praca z samooceną i rozwijanie umiejętności nie wydawania środków emocjonalnych na głupców. Ogólnie najlepszym sposobem na „głupie” zastraszanie jest dorastanie, ponieważ obie strony zyskują więcej inteligencji.

Nawiasem mówiąc, jeśli musisz poradzić sobie z zastraszaniem tu i teraz w określonej sytuacji, to dla mnie osobiście najlepszym sposobem jest to: zamiast być nieśmiałym / urażonym / cichym lub atakować w zamian, lub, jak niektórzy doradzają, śmiać się z agresorem, możesz spróbować bezpośrednio i spokojnie powiedzieć osobie: „To obraźliwe / boli mnie / nie jest mi przyjemnie to słyszeć / nie mów tak, proszę, denerwuje mnie”.

Krótko mówiąc, sztuczka polega na tym, że agresor szuka takich uczuć, więc taka odpowiedź może go pomylić.

Dima A .:

Nie powiedziałbym, że wiele znęcałem się - mogłem obejść się bez fizycznego ataku. Ale nadal pozostała rana - kpina, żarty i tym podobne. Walczył, dopiero zaczynając wyszukiwać w Google odpowiedzi na swoje pytania.

To pomogło mi zdobyć zaufanie i oprzeć się niechęci. Po kilku latach, przestając reagować na obelgi i żartując z nimi, zyskałem autorytet w klasie, a później moje słowo zaczęło przybierać na wadze. Być może udało mi się przezwyciężyć prześladowania, ponieważ dorastali ludzie.

Olga K.:

W siódmej klasie złamała cylinder pomiarowy w pracy laboratoryjnej z fizyki. A to dlatego, że stojak został zdeformowany.Nauczyciel powiedział, że jestem mierny, głupi i bez ramienia. Całą klasą kazał mi wszystko wyczyścić. Powiedział, aby przynieść dwa cylindry jako karę.

Dumnie i cicho przyniosłem cztery następnego dnia. Przeprosił, ale cicho i podczas przerwy. Do tej pory szlam i wyskakujące „przeciętne, głupie, bezmyślne” podczas niepowodzeń pozostały do ​​tej pory, ale w końcu długo nie była uczennicą ... W takich momentach powstrzymuję się od samobiczowania. Mówię sobie, że okrucieństwo i niemedagogiczne zachowanie tej osoby jest konsekwencją wąskiego myślenia i tępoty i nie ma ze mną nic wspólnego, a tym bardziej mówi o moich cechach zawodowych i „bezmyślności”.

Vladislav K.:

Zaczął oszukiwać tych, którzy na mnie szydzili, i przestał serdecznie reagować na ich żarty.

Tanya K.:

W naszej szkole jest całkiem sporo ludzi, którzy nie mogą się zabezpieczyć kosztem swojej wiedzy, dlatego twierdzą, że kosztem upokorzenia rówieśników. Wielu radzi po prostu nie zwracać uwagi na obelgi, ale takie zachowanie nie zawsze powstrzymuje przestępcę. W moim przypadku to nie pomogło.

Jeśli nie można po prostu milczeć, trzeba działać. Ale jak? Zdecydowanie niemożliwe jest udzielenie odpowiedzi na swój własny sposób. ”Jeśli pies szczeka na ciebie, nie stajesz na czworakach i nie zaczynasz warczeć”, to słowa, które należy zapamiętać na zawsze.

Postępowałem następująco: kiedy moi sprawcy raz jeszcze próbowali mnie obrazić, po cichu wysłuchałem wszystkiego, co chcieli mi powiedzieć, a potem po prostu zadałem pytanie: „Dlaczego to powiedziałeś?” Po tym przestępcy pogrążeni są w myślach, mało prawdopodobne, że otrzymają przyzwoitą odpowiedź. Jeśli incydent się powtórzy, warto zrobić to samo. Z czasem osoba zrozumie, że jesteś pewny siebie i przestanie się domagać na swój koszt.

Daniel M.:

Nauczyciel był niegrzeczny i groził. Coś takiego: „Ale skąd pochodzisz? Jeśli otworzysz usta, wydalą cię za twoje oceny.

Najwyraźniej czuła swoją bezkarność. Rejestrator pomógł. Sytuacja została rozstrzygnięta w drodze rozmowy z dyrektorem szkoły i administracją szkoły.

Tatyana Y. (matka):

Trzeci rok z rzędu, na początku kursu, dzieciom w pierwszym kwartale przedstawiono kwartalne dwójki. Wtedy dzieci słyszą tylko ze wszystkich stron, że są nieudacznikami i nic im nie świeci.

W rezultacie jedno dziecko, ciche i spokojne, w ogóle przestało się uczyć, a drugie, dumne, stało się tak ostre i agresywne wobec nauczycieli, że wolą go nie skrzywdzić i uspokoić trójkę. Nawiasem mówiąc, tutaj są przykłady udanego i nieudanego oporu.

Musiałem skontaktować się z dyrektorem i okręgowym wydziałem edukacji. Wydaje się, że coś zaczyna się zmieniać. Ale może tylko się wydaje

Ponieważ z jakiegoś powodu nie możemy zmienić szkoły, niektórzy radzą nam, aby zagrozić działaniami podważającymi kwalifikacje zawodowe nauczycieli.

Olga S. (matka):

Syn poszedł do karate. Wszystkie pytania w szkole szybko się skończyły.