Podstawy pedagogiki w ZSRR powstały w latach 30. XX wieku i A.S. Makarenko, podsumowując w swoich pracach doświadczenie pedagogiczne w kolonii pracy dla nieletnich. Wiele uwagi poświęcił kwestiom edukacji zbiorowej, przyzwyczajeniu się do pracy, wzmacnianiu zdrowia dzieci. Mówiąc o odpowiedzialności za wychowanie młodego pokolenia, napisał: „Wychowując dzieci, obecni rodzice kształcą przyszłą historię naszego kraju, a tym samym historię świata”.
Wymienimy niektóre zasady wychowywania radzieckiego dziecka.
1. Konieczne jest przestrzeganie ścisłego reżimu
Od niemowlęcia dzieci uczyły się jeść przez całą dobę, spać przez całą dobę i chodzić przez całą dobę. Pomiędzy karmieniami nie zachęcano do wydawania smakołyków: słodycze i ciasta traktowano tylko w wyjątkowych przypadkach. Pracownicy medyczni monitorowali młode matki, czy przestrzegano reżimu dnia dziecka, czy jego przyrost masy odpowiadał ustalonym normom.
Dieta była ściśle przestrzegana w przedszkolach, szkołach, obozach pionierskich. Pamiętajmy o filmie E. Klimova „Witaj, czy nie naruszający”, w którym co tydzień pielęgniarka sprawdzała wagę pionierów odpoczywających w obozie, a następnie na maszynie liczącej wyświetlała ogólny wynik. Uważano, że im bardziej dziecko się poprawi, tym będzie zdrowsze. Dla uczniów zostały wydane specjalne formularze, w których godzinami i minutami proponowano malowanie ich codziennej rutyny.
2. Ważne jest temperowanie dzieci, aby nie zachorowały
Chodzenie, gry na świeżym powietrzu były priorytetem dla poprawy zdrowia. Nieustraszone matki iw najsurowszych mrozach wyszły na spacer z wózkiem na ulicy. W przedszkolach spacery po placu zabaw dwa razy dziennie były obowiązkowe. Chłopaki przybyli ze spaceru różowi i zabawni, jedli z wielkim apetytem. W niektórych przedszkolach sen dzieci miał miejsce na otwartych werandach. Ćwiczone hartowanie przez polewanie zimną wodą. „Zdrowy umysł jest w zdrowym ciele” - reguły tej ściśle przestrzegali sowieccy nauczyciele.
3)Konieczne jest zaangażowanie dzieci w każdym wieku w wychowanie fizyczne i sport
Wszyscy uczniowie byli zaangażowani w sport. Zimą dzieci jeździły na nartach na lekcjach wychowania fizycznego, a jesienią i wiosną uprawiały lekkoatletykę. Przy niesprzyjającej pogodzie lekcje odbywały się na siłowni: gimnastyka, koszykówka, siatkówka. Sekcje pracowały w szkołach, najbardziej utalentowanych w dziedzinie sportu wybierano w specjalistycznych klasach, szkolenia dla tych uczniów odbywały się dwa razy dziennie.
4. Wczesna socjalizacja dzieci jest bardzo ważna.
Ponieważ płatny urlop macierzyński trwał tylko dwa miesiące, a matki zmuszone były iść do pracy, dzieci od niemowlęctwa oddano do żłobka. Przedszkolaki zdobyły pierwsze umiejętności socjalizacyjne, nauczyły się spędzać czas razem i przygotowały się do szkoły.
5. Od najmłodszych lat musisz budować poczucie odpowiedzialności
Już w przedszkolu powstała odpowiedzialność za przydzielone zadanie. Tak więc, przygotowując się na poranki, konieczne było ekspresyjne czytanie wiersza, wspólne śpiewanie piosenki lub taniec. W szkołach istniała taka praktyka: jeśli uczeń ingerował w nauczyciela, nie odpowiadał na komentarze, jego pionierski link był za niego odpowiedzialny: chłopaki wyjaśnili psotnej osobie, że nie powinien zachowywać się w ten sposób w klasie. Ich koledzy z klasy „ciągnęli się” za przedmiotami, pomagając im odrobić lekcje. Nauczyciel poinstruował odpowiedzialne dzieci w wieku szkolnym, aby sprawdzały na pamięć czytanie wierszy w wierszu lub poprawność rozwiązania problemu.
Amerykański akademik i psycholog dziecięcy Uri Bronfenbrenner w latach 70. szczegółowo przestudiował wychowanie dzieci w Związku Radzieckim i opublikował książkę „Dwa światy dzieciństwa: dzieci w USA i ZSRR”. Cytuje w nim słowa radzieckiej nauczycielki szkolnej o tym, jak ona zmaga się ze złym zachowaniem w klasie.
„Wyobraź sobie, że dziesięcioletnia Vova ciągnie warkocz Anyi. Robię mu komentarze - jeden, drugi, trzeci - kontynuuje swoje. Następnie proszę klasę, aby zwróciła uwagę na zachowanie Vova. Teraz jestem spokojny - na przerwie z chłopakiem porozmawiam na służbie pionierski link. Przypomną mu, że jego brak dyscypliny zareaguje na ocenę zachowania całego linku. ”
Odpowiedzialność zbiorowa to doskonała technika, która może bardzo pomóc w dzisiejszej walce zastraszanie w szkołach.
6. Przyzwyczajenie się do pracy - integralna część edukacji
Najważniejsza była edukacja w pracy w szkole i w domu. Dzieci nabyły niezbędne umiejętności na specjalnych lekcjach pracy, podczas których dziewczęta uczyły się szycia, haftując, gotowały, a chłopców uczyli się podstaw ciesielstwa i stolarstwa. W szkole średniej uczniowie odwiedzili CPC (fabryki szkoleniowe), gdzie zapoznali się z podstawami przyszłych zawodów: maszynistkami, pielęgniarkami, ślusarzami, elektrykami, kierowcami itp. Uczniowie byli na służbie w klasie: myli tablicę, myli na mokro podczas długiej przerwy, po lekcjach myli piętro. Raz na kwartał organizowano ogólne porządki z myciem biurków, ścian i drzwi. Latem uczniowie odbyli staże: pracowali na terenie szkoły, brali udział w remoncie pomieszczeń. Szkoła wzbudziła szacunek dla ludzi pracy.
7. Czas wolny powinien być zajęty.
Po szkole radzieckie dzieci chodziły do kół, ćwiczyły w sekcjach sportowych i wykonywały zajęcia pozalekcyjne. Trudno było ich złapać, jak kręcili się po podwórku lub leżeli na kanapie przy telewizorze. W mieście i na wsi działały kluby, biblioteki, domy sztuki dziecięcej, muzyka, szkoły artystyczne, w których dzieci mogły rozwijać swoje umiejętności i realizować swoje talenty za darmo.
8. W relacjach z dziećmi należy przestrzegać surowości, nie pozwalać im na to
Rodzice byli zachęcani do traktowania dzieci jak dorosłych, a nie do zaspokajania swoich zachcianek i pragnień. W radzieckich rodzinach liczba zabawek była zminimalizowana, ale było wiele interesujących książek ze zdjęciami (były tanie). Uznano za niewłaściwe dawanie dzieciom drogich prezentów, kupowanie pięknych ubrań (brakowało ich), aby jakoś odróżnić je od swoich rówieśników.
dziewięć.Konieczne jest pielęgnowanie zainteresowania i miłości do natury
Częścią wychowania sowieckiego było kształtowanie humanitarnego stosunku do wszystkich żywych istot, zamiłowanie do natury. W książkach radzieckiego nauczyciela V.A. Sukhomlinsky tej stronie edukacji poświęcono wiele uwagi. Przedszkolaki pod okiem pedagoga obserwowały, jak kwitną pierwsze liście, jak kwitną rośliny, jak żyją owady. W przedszkolach istniały żywe zakątki, w których dzieci opiekowały się swoimi mieszkańcami: żółw, ryba i świnka morska. Dzieci w wieku szkolnym uczęszczały do młodych kręgów przyrodniczych, biwakowały, prowadziły pamiętniki z przyrodą.
10. Ważne jest kształtowanie cech moralnych
Edukacja moralna opierała się na „Kodeksie moralnym budowniczego komunizmu”, zgodnie z którym patriotyzm, internacjonalizm, uczciwość, szacunek dla starszych i inne cechy moralne były podnoszone u dzieci. Uważano, że pragnienie wzbogacenia, samolubstwa, indywidualizmu - haniebne cechy.
Dzieci w wieku szkolnym uczyły się żyć nie dla siebie, ale dla swojego kraju. Nie dążcie do osobistego zysku i wzbogacenia, nie kłamcie, utrzymujcie porządek, szanujcie starszych: ustąpcie komunikacji miejskiej, pomóżcie starszym ludziom przejść przez ulicę lub nieść ciężkie torby.
Jedną z najważniejszych wartości zaszczepionych przez dziecko była rodzina, ponieważ rodzina była ważną jednostką społeczeństwa radzieckiego.
To była edukacja w Związku Radzieckim. Dobry czy zły zależy od ciebie.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
